Katedra Płocka \ Jan Paweł II w Katedrze

JAN PAWEŁ II W KATEDRZE

 

z kroniki parafialnej…

 

13 listopada 1966 r. Mszę św. z okazji Uroczystości Milenijnych w Płocku celebrował Jego Ekscelencja Ksiądz Arcybiskup  dr Karol Wojtyła, Metropolita Krakowski.

19 sierpnia 1967 r. W katedrze gościł i przemawiał Jego Eminencja Kardynał Karol Wojtyła z Krakowa, który w drodze na uroczystości 400 – lecia  śmierci św. Stanisława Kostki do Rostkowa zatrzymał się w Płocku.

11 września 1971 r. W  katedrze gościł Jego Eminencja Karol Wojtyła, który przemawiał pięknie do wiernych miasta Płocka, następnego dnia udał się do Czerwińska gdzie odprawił Mszę św. i wygłosił homilię z okazji I rocznicy koronacji Matki Bożej.

1 czerwca 1975 r. Uroczystej Mszy św. z okazji jubileuszu  900 – lecia diecezji płockiej przewodniczył Jego Eminencja Ksiądz Kardynał Karol Wojtyła

6 listopada 1976 r. Jego Eminencja Kardynał Karol Wojtyła przewodniczył Uroczystościom na zakończenie peregrynacji obrazu jasnogórskiego po diecezji płockiej.

7 czerwca 1991 r. Ojciec Święty Jan Paweł II przewodniczył nabożeństwu do Serca Pana Jezusa w płockiej katedrze na zamknięcie 42. Synodu Diecezjalnego

 

 * * *

 Bogu dziękujcie ducha nie gaście ...

 

Jan Paweł II

 

Płock, 7 czerwca 1991 r.

 

Homilia w czasie nabożeństwa zamykającego Synod Diecezjalny

Serce Jezusa, Królu i zjednoczenie serc wszystkich! Podczas czerwcowego nabożeństwa biskup i pasterz Kościoła płockiego przekazał mi dokumenty Synodu waszej diecezji. Synod ten - podobnie jak tyle innych synodów diecezji i prowincji kościelnych na całym świecie - jest jednym z tych "żywych kamieni" (por. 1 P 2, 5), poprzez które Kościół powszechny w każdym z partykularnych i lokalnych Kościołów podejmuje wielkie dzieło realizacji Soboru Watykańskiego II.

Sobór - jak wiemy - odbywał się w tym czasie, gdy Kościół w Polsce przygotowywał się do tysiąclecia chrztu. W Soborze staraliśmy się uczestniczyć nie tylko przez czynną obecność biskupów polskich w Rzymie, ale także wspierając jego prace modlitwą i ofiarą (dobrze pamiętamy jasnogórskie czuwania soborowe). Od czasu, kiedy Sobór zakończył swe obrady (8 grudnia 1965 r.), rozpoczął się okres asymilacji i wprowadzania w życie jego magisterium i jego pastoralnej orientacji. Pracę tę podejmują poszczególne Kościoły przede wszystkim na synodach. Pracę tę podjął również wasz Kościół płocki na swoim Synodzie, którego owocem są oddane w moje ręce tu, przed ołtarzem, dokumenty: odzwierciedlenie magisterium soborowego oraz jego pastoralnych orientacji wedle warunków i potrzeb waszej diecezji.

Dziękujemy Boskiemu Sercu Jezusa za tę pracę wspólnoty Ludu Bożego na Mazowszu, zwracając się do Niego z tym wezwaniem: Królu i zjednoczenie serc wszystkich, przyjmij nasz wkład w budowanie Ciała Twojego Kościoła w perspektywie trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa.

"Kościół - wedle słów Soboru - jest w Chrystusie niejako sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego" (Lumen gentium, 1). W dalszym ciągu nauka Soboru uwydatnia charakter Kościoła jako "komunii" międzyludzkiej, która jest szczególnym odzwierciedleniem komunii trynitarnej w Bogu: Ojcu, Synu i Duchu Świętym (por. Lumen gentium, 4).

W mocy tej komunii Boże Serce Odkupiciela świata jest niewyczerpalnym źródłem zjednoczenia serc wszystkich. Kościół - w tym także wasz Kościół płocki - pragnie być i urzeczywistniać się tu, nad Wisłą, jako sakrament i sługa tego zjednoczenia. Wszystkie postanowienia i zalecenia synodalne do tego ostatecznie zmierzają. Wszystkie one - tak jak cały Kościół - "czerpią z pełności Chrystusowego Serca", czerpią ze "skarbów mądrości i umiejętności", które mieszkają w Boskim Sercu Odkupiciela - aby służyć "zjednoczeniu serc" ludzkich.

Na przestrzeni dziewięciu wieków swego istnienia Kościół płocki wielokrotnie zbierał się na synodach, które - jak sam grecki wyraz wskazuje - miały ukazywać mu "wspólną drogę" myślenia i postępowania, wiary i życia. W obecnym stuleciu szczególne znaczenie miały synody odbyte w czasie długiej pasterskiej posługi arcybiskupa Antoniego Juliana Nowowiejskiego, którego pięćdziesiąta rocznica śmierci męczeńskiej w obozie w Działdowie przypada w najbliższych dniach. Synody tamte służyły umocnieniu Kościoła i społeczeństwa katolickiego w okresie po odzyskaniu niepodległości, a zarazem niejako w perspektywie nowej dziejowej próby, którą stała się II wojna światowa.

Synod obecny podejmuje wyzwanie nowych czasów. Jest bardziej niż synody dawniejsze dziełem wspólnym całego Ludu Bożego. Potwierdzając ważność dawnych zasad życia kościelnego, równocześnie otwiera się w stronę nowych zadań. Pogłębia świadomość Kościoła w jego wewnętrznej, bosko-ludzkiej konstytucji, a równocześnie otwiera ten Kościół w jego posłannictwie ku światu. Na początku Soboru Ojcowie zgromadzeni w Bazylice św. Piotra postawili pytanie (podobne do tego, jakie kiedyś stawiano nad Jordanem Janowi Chrzcicielowi): "Kościele, co mówisz sam o sobie?" (por. J 1, 22). W czasie Synodu analogiczne pytanie stawialiście sobie tutaj, w Płocku nad Wisłą: Co mówisz sam o sobie? Kim jesteś? Kim powinieneś być? Jak możesz stawać się takim, jakim być powinieneś, aby odpowiedzieć "znakom czasu" (por. Mt 16, 3), aby odpowiedzieć oczekiwaniom i wymogom twej własnej społeczności, a pośrednio całego narodu, wchodzącego w nowy okres swych dziejów? Quid dicis de te ipso?

Jak masz się stawać sługą tego "zjednoczenia serc wszystkich" w Boskim Sercu Odkupiciela?

Jako biskup rzymski, następca apostoła Piotra, pragnę wam podziękować za ten wkład do wspólnego skarbca Kościoła powszechnego. Jest on tym bardziej wymowny, że w obecnym okresie droga synodalna wydaje się szczególnie wskazana i celowa. Świadczy o tym również Synod Plenarny Kościoła w Polsce, który jutro ma być uroczyście rozpoczęty w Warszawie. Świadczą o tym synody całych kontynentów, jak Synod afrykański - a także Synod europejski. Ten ostatni został zapowiedziany w Welehradzie na Morawach, mieście związanym z misją świętych Cyryla i Metodego, którzy są apostołami Słowian - prace tego Synodu już są w toku. Świadczą też w sposób szczególny Synody Biskupów reprezentujących wszystkie Episkopaty Kościoła katolickiego na całym świecie, które podjęły już szereg zadań szczególnie ważnych dla okresu posoborowego u progu roku 2000 po narodzeniu Chrystusa.

Chrystus, On jest dla wszystkich "drogą i prawdą, i życiem" (J 14, 6). Jemu też - Sercu, które jest źródłem i zjednoczeniem serc wszystkich - polecam prastary Kościół płocki na jego drogach ku nowym czasom i nowym zadaniom. Polecam was wszystkich i dzieło synodalne waszego Kościoła Chrystusowi - Odkupicielowi świata - przez Serce Jego Matki, która jest Matką Kościoła. Niech wszyscy święci patronowie tej ziemi - w szczególności młodzieńczy Stanisław z Rostkowa - wypraszają dla współczesnych i przyszłych pokoleń, aby Chrystus pozostawał zawsze "drogą i prawdą, i życiem" dla wszystkich.

* * *


Od 8 listopada 2011 r. Parafia Katedralna posiada relikwie św. Jana Pawła II, które podarował Biskup Piotr Libera. Od 20 października 2012 r. relikwie te są wystawione w specjalnym klęczniku pod ołtarzem Ukrzyżowania. Istnieje również możliwość złożenia podziękowań i próśb za wstawiennictwem św. Jana Pawła II.


fot. od 1 do 9; 16 - 50 Arturo Mari

fot. od 10 do 15 Jan Waćkowski

fot. 51 Jakub Szczepański 



Foto relacja